به‌طور کلی بسیاری از ما ایرانیان به برکت پول بادآوردۀ نفت و دولتی که در هرحال توزیع‌کنندۀ کم یا زیاد این پول در سه ربع قرن گذشته بوده است، بسیار بیش‌ از آنچه واقعا پسندیده باشیم ، خودپسندیم. در واقع بسیار بیش از آنچه لایقش باشیم ، از منابع این کشور استفاده می‌کنیم ‌و البته همیشه هم فقط از آن طلبکاریم !

بسیاری از ما هیچ دینی به کشور خود احساس نمی‌کنیم و برای آن چیزی بیش از آنچه سود  شخصی‌مان را برآورده کند ، قدم از قدم برنمی‌داریم ؛ اما مدعی هستیم که این کشور باید شرایط تحقق همۀ آرزوهای گاه تا سرحد توهم  ما را فراهم بیاورد. و اگر جز این بشود ، اگر بتوانیم و به اندازۀ کافی از پیکر مام میهن کنده باشیم، قهر می‌کنیم و می‌رویم . اگر هم نتوانسته باشیم، به زندگی در میهن – البته با بی‌قیدی و بی‌تعلقی به آن – ادامه می‌دهیم !

بسیاری از ما مدام از حقوق خود دم می‌زنیم ؛ اما از تکالیف خود در برابر میهن چیزی نمی گوییم . چرا که سخن گفتن و پرداختن به تکالیف ، بار گرانی است که خودخواهی ما یارای بر دوش کشیدن آن را ندارد. بسیاری از ما هرگز به این مهم توجه نداریم که برای احقاق حقوق خود باید ناگزیر روزی به ایفای تکالیف خود هم بپردازیم !

بسیاری از ما ماندگاری وجود نازنین خود در نیاخاک‌مان را گونه ای حیف شدن و تباه شدن خود می‌پنداریم، بدون آنکه اندکی آنچه این آب‌وخاک برای پروراندن وجودمان هزینه داده است ، به شمار آورده و به یاد بیاوریم !

بسیاری از ما خیلی خوب هستیم – ولی تنها برای خودمان و دست بالا ، برای چندنفر از نزدیکان‌مان . جالب است که بسیاری باور دارند که میهن‌ ما ، ایران نیازی به خوبی ما ندارد. اگرچه شاید ادعایی هم درباره‌اش داشته باشیم، ولی خودمان خوب می‌دانیم که حرف مفت می‌زنیم!

بسیاری از ما، بسیاری از ما…بله بسیاری از ما جز خودمان به هیچ چیز احساس دلبستگی ای نداریم، ولی کاش و هرچه زودتر ،دست‌کم برخی از ما بفهمیم که بدون این میهن هم چیزی برای خود نداریم !

۱۳  شهریور   ۱۳۹۷