رسانه های ایران ، به ویژه خبرگزاری های وابسته به دولت ، ارگان ها و نهادها رشد کمی بالایی داشته اند ، اما دریغ از اندکی رشد کیفی ! بیشتر این خبرگزاری ها و پایگاه های خبری ( که از خزانه ی کشور بی دریغ تغذیه می شوند ) فقط رونوشت بردار  از تولیدات دیگران هستند . بسیاری از روزنامه ها را هم که نیک بنگرید ، می بینید با همین کپی پیست ها ، بیشتر فضای صفحات خود را پر می کنند . تولیدات این رسانه ها ( جز موارد استثنایی ) در راستای اهداف حزبی ، جناحی ، توجیه  کردارهای مراکز قدرت مالی و رفتار بزرگان است . در بخش خبرهای خارج نیز آنان رونوشت بردار  از مطالب خبرگزاری های خارجی هستند . کافی است یک  روز محتوای این رسانه ها را با دقت ارزیابی کنید تا متوجه عرض بنده بشوید و دریابید هیچ خلاقیت و قدرت سنجشی پشتوانه ی کار این رسانه ها نیست .

نتیجه ی این روش ، دنباله روی کورکورانه از مراکز خبرسازی و مغزشویی جهانی است . از میان این نمونه های این شیوه ی تازه ی خبررسانی فقط یک نمونه را ذکر می کنم :

زمانی که رویدادهای لیبی آغاز شد ، یک برنامه مغزشویی و فریبکاری از سوی رسانه های غربی و اتاق های فکر قدرت های عضو ناتو به شیوه ای هوشمندانه به اجرا گذاشته شد : در حالی که سازمان پیمان ناتو  سیل مزدور و سلاح را به لیبی سرازیر کرده بود و آنان را زیر فرماندهی مشتی از سرسپردگان لیبیایی خود جای داده بود  ، و به استناد مصوبه ی شورای امنیت ، نیروی هوایی کشورهای عضو ناتو یک جنگ تمام عیار علیه ارتش لیبی را آغاز کرده بودن ، رسانه های برتر و نیرومند غرب با تغذیه از برنامه های اتاق های فکر مغزشویان ، اخبار را چنان تنظیم و منتشر می کردند تا به جهانیان بباورانند که ناآرامی ها و درگیری ها در کوچه و خیابان و بیایان های لیبی ، برخاسته از خیزش مردم لیبی برای رسیدن به مردم سالاری و آزادی است .

گروهی از مخالفان قذافی که پس از دستیابی به یک موشک انداز  کاتیوشا ، با ناشیگری می خواهند  آن را  با نهادن موشک مسلح کنند .

در ایران ، به دلیل نفرت از قذافی در ماجرای ناپدیدشدن امام موسی صدر ، کسی به خود زحمت نداد نگاهی به پایگاه های خبری مستقل، اما  کم توان، بیاندازد تا اندکی از حقایق را دریابد . رسانه های وطنی هم همان اخبار رسانه های انحصاری غربی را بازتاب می دادند و در مواردی بر آن  پیازداغی هم می افزودند .

این درست است که قذافی یک دیکتاتور تمام عیار بود … اما اهالی رسانه و به تبع آن ها ، مقامات ایران باید درمی یافتند که این یک «آشوب استعمارساخته» است و دست کم بلندگوی تکرارکننده ی توجیهات غرب نمی شدند تا امروز هم در سوریه درگیر باشند هم در جنوب غربی عراق . تجربه ها نشان داده است که داعش ، اگر موفق شود ، یک شیعه کشی تمام عیار به راه خواهد انداخت . امروز وضع لیبی برای همگان روشن است : کشور در هرج و مرج می سوزد و امکان جنگ تمام عیار داخلی روز به روز پررنگ تر می شود . غربی ها هم به راحتی و بی دردسر نفت را استخراج می کنند و می برند . گاهی یک گروه لیبیایی که احساس می کند سرش کلاه رفته برای دریافت سهم خود حرکتی می کند ؛ مانند ماجرای فروش نفت به یک کشتی کره شمالی .

می توانم یک جزوه در مورد سترون بودن رسانه های ایران بنویسم ؛ اما گمان می کنم همین مطلب کوتاه نیز برای رساندن مقصود من به همکاران خبره ام و نیز اهل خرد کافی باشد .

                                                                                ۲۸  اسفند  ۱۳۹۶