نوشتۀ : احسان هوشمند
وریا غفوری کاپیتان و بازیکن ۳۵سالۀ سنندجی، سالهاست که به عنوان بازیکن پست دفاع راست در تیم استقلال تهران بازی میکند. ۲۷ بازی ملی نیز در کارنامۀ این بازیکن محبوب تیم استقلال ثبت شده است. غفوری در ۱۰ سال گذشته گلهای زیادی برای استقلال زده است. در کنار بازی فوتبال، غفوری در سالهای گذشته با استفاده از فضای مجازی به بیان دغدغههای اجتماعی خود پرداخته است. بیان دغدغههای وریا البته کمهزینه نبوده و گاه با واکنش تند برخی جریانهای سیاسی روبهرو شده و گاه انتقادات اجتماعی غفوری موجب شده پای او به بخش نظارتی و حراستی فوتبال باز شود. توییت خردادماه ۱۴۰۱ وریا غفوری با شعری تغییریافته از مشیری «من اینجا ریشه در خاکم، من اینجا عاشق این خاک اگر آلوده یا پاکم، من اینجا تا نفس باقیست میمانم…» خبری شد. در این توییت غفوری ابتدا ایران و سپس کردستان را با «واو» هشتگ کرده است. پس از توییت وریا غفوری این رستم قاسمی وزیر راه و شهرسازی بود که با توییت خود خبرساز شد. رستم قاسمی در این توییت نوشت: «برای هر سانت خاک پاک وطن خون دادیم تا نقشۀ شیرِ غران ایران به اندازۀ یک وجب هم تغییر نکند! سیلیِ مردم غیور ایران هم سهم کسانی است که پایِ زبانشان از گلیم شعورشان بیشتر دراز شده و حرف از تجزیه میزنند ! و فکر میکنند همهچیز مثل فوتبال یک بازی است !».
۱. مباحث مرتبط با سرنوشت کشور و تمامیت سرزمینی و هر وجب از خاک ایران از جمله مباحث حساس و جدی است که ایرانیها در هر جای ایران به آن با حساسیت و جدیت واکنش نشان میدهند. مگر غیر از این است که صدها هزار ایرانی در جایجای ایران با نثار جان و سلامتی خود اجازه ندادند، صدام حسین و دشمنان ایران حتی به یک وجب از خاک ایران دست یابند. از این نظر وزیر راه و شهرسازی هم مانند دیگر ایرانیان میتواند و باید، نسبت به نگرانیها با حساسیت برخورد کند. به ویژه آنکه گاه و بیگاه دشمنان کشور و ایرانستیزان در این باره با اقدامات خود موجب بروز حساسیتهایی در این موضوع میشوند و شایسته است هر ایرانی با آن مدبرانه و هوشیارانه برخورد کند. البته تذکر این نکته ضروری است که در توییت وریا هیچ مستندی را نمیتوان یافت که شایستۀ چنین واکنشی توسط قاسمی باشد.
۲. وریا غفوری در یکی از جدیدترین مصاحبههای خود با بیانی حماسی دلبستگی عمیق خود را به ایران بیان کرد و خبر از آمادگی خود برای جانبازی در راه ایران داد و گفت: «متأسفانه در روزهای گذشته یک سری حواشی پیش آمده بود که من کردستان را با «واو» نوشته بودم، فقط میخواهم این را به آنهایی بگویم که سوءاستفاده میکنند. میخواهم بگویم که من وطنفروش و تجزیهطلب نیستم؛ من یک جان دارم که هزاران بار فدای ایران میکنم. من قلب سه رنگ ایران عزیز را زده بودم، باز هم میگویم که یک جان دارم که هزاران بار فدای ایران میکنم». به این ترتیب وریا غفوری ضمن دفاع جانانه از ایران راه را بر هرگونه سوءتفاهم دراینباره بست و نشان داد با هوشیاری مراقب است تا از نام و شخصیت وریا غفوری سوءاستفادهای نشود و به این ترتیب راه را بر هر نوع اما و اگر بست؛ اقدام سازندهای که با استقبال هواداران و دیگر علاقهمندان همراه بود. وریا نشان داد هوشیار است و در وطندوستی و ایراندوستی هیچ کم ندارد.
۳. در دهۀ گذشته حواشی یکی از تیمهای فوتبال باعث بروز رویدادهای نگرانکنندهای بود. برخی عوامل سازمانیافته در قالب بروشورها و تراکتهای هواداری از یکی از تیمهای فوتبالی شمال غرب کشور با حضور در برخی ورزشگاهها تمامیت سرزمینی ایران را به چالش کشیدند و شعارهای ضدایرانی سر دادند. در این دوره که برخی رفتارهای نژادپرستانه و مغایر همزیستی تاریخی ایرانیان سر داده شد، متأسفانه آقای رستم قاسمی و دیگر شخصیتهای سیاسی کشوری با بیاعتنایی یا سکوت طولانیمدت خود نظارهگر این رویدادها بودند. جالب آنکه بخشی از این رویدادها در دورهای روی داد که آقای رستم قاسمی در دورۀ آقای محمود احمدینژاد در قامت وزیر نفت در کابینه حضور داشتند و هیچگاه بهعنوان یکی از وزرای دولت نسبت به اتفاقات ضدورزشی حاشیۀ آن تیم واکنش نشان ندادند. اینک که آقای قاسمی با حساسیت بیشتر وارد واکنش شده، امید است که نه تنها با توییت و هشتگ و مانند آن بلکه با اقدمات عملیتر همراه همکاران خود در هیئت دولت حساسیتهای موجود نسبت به تمامیت ارضی و نفرتپراکنی قومی را به راهبردی مؤثر مبدل کند تا تعدادی انگشت شمار و محدود از نفرت پراکنان ضدایرانی نتوانند ورزشگاه را به آوردگاه ضدایرانی خود مبدل کنند. امید است در این باره مسئولان دولتی مسئولانهتر اقدام کنند تا به استفادۀ ابزاری از مباحث بااهمیت ملی متهم نشوند و نگویند واکنش به وریا غفوری بیش از آنکه اقدامی دلسوزانه نسبت به امنیت ملی و تمامیت ارضی باشد، واکنشی سیاسی و جناحی بوده، وگرنه در برابر رفتارهای آشکار ضدایرانی و نفرتپراکنی در ورزشگاهها نیز چنین واکنشی صورت میگرفت.
برگرفته از : روزنامۀ شرق، پنجم تیر ۱۴۰۱ (با ویرایش)
نظر شما