اخیراً اخباری در خصوص نامزدی پولاد بلبل اوغلو، سفیر کنونی جمهوری آذربایجان در روسیه برای تصدی پست ریاست «سازمان یونسکو» (سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی سازمان ملل متحد) مطرح شده است، که واکنش های منفی بسیاری از کشورهای اروپایی را در پی داشته است. اهداف یونسکو که یکی از سازمان‌های تخصصی وابسته به سازمان ملل متحد است ، کمک به صلح و امنیت در جهان از راه همکاری بین‌المللی در زمینه‌های آموزشی و علمی و فرهنگی وتربیتی به منظور افزایش احترام به عدالت و قانون‌مداری و حقوق بشر، بر پایه ی منشور سازمان ملل متحد تعریف می شود .

پولاد بلبل اوغلو ، سفیر جمهوری اران ( خودخوانده ی آذربایجان ) در روسیه، و نامزد ریاست بر سازمان فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو)

با توجه به این موضوع که جمهوری آذربایجان پس از استقلال در سال ۱۹۹۱ ،به منظور وارونه جلوه دادن تاریخ و مشروعیت بخشیدن به کشور جعلی خود، به صورت سیستماتیک از طریق چاپ کتاب های مختلف دست به تحریفات تاریخی گسترده علیه همسایگان خود به خصوص ایران و ارمنستان زده و به صورت پی در پی قوانین آتش بس در مرزهای جمهوری آرتساخ (قره باغ) را نقض می کند، چگونه می تواند از اهداف سازمان یونسکو پاسداری نماید ؟ در کتاب‌های درسی جمهوری آذربایجان، ادعا شده است، که پانصد سال پیش کشوری پهناور به نام «آذربایجان»، وجود داشته که اردبیل و تبریز هم جزو آن بوده اند و به واسطه ی تجاوزات مکرر ایرانیان و ارمنیان از زمان هخامنشیان ، کشور تجزیه و به دو نیمه تقسیم شده است. در این کتاب‌ها، از ایروان، آرتساخ و کل ارمنستان به عنوان جزء خاک تاریخی آذربایجان نام برده شده و درباره ی ۹ استان ایران، حتی گیلان و مازندران، نیز ادعای ارضی می شود. همچنین در کتاب‌های درسی و رسمی «هنر» در جمهوری آذربایجان، همه ی هنر ایرانی و ارمنی، آذری فرض و بسیاری از شاعران پارسی گوی چون خاقانی و نظامی گنجوی (که زادگاهش روستای تا در تفرش است) و خواجه نصیرالدین طوسی نیز ترک تبار فرض شده‌اند.

این جمهوری همچنین در ثبت میراث فرهنگی دیگر ملل گوی سبقت را از دیگران ربوده و می توان گفت در این زمینه رکوردار است : آنها «تار» ایرانی و بازی «چوگان» را به ‌نام خود ثبت کردند و وقتی با واکنشی مواجه نشدند، رامیز مهدی‌اف، در مقام رئیس نهاد ریاست‌جمهوری این کشور، با تألیف کتاب «نادرشاه، مکتوبات دیپلماتیک» و رونمایی آن در آکادمی علوم جمهوری آذربایجان، به میراث ایرانی دست‌درازی کرده، سلسله ی افشار را غیرایرانی و نادر را پادشاه جمهوری آذربایجان نامید. در این آشفته بازار تاریخی از همه جالب تر این موضوع است که آذربایجانی ها از دوره ی چنگیز و تیمور به عنوان «دوران طلایی تاریخ آذربایجان» یاد می کنند.

حال پرسش اینست که چگونه می توان پست ریاست سازمانی چون «یونسکو»  را که طی دهه ها توانسته اعتباری برای خود کسب کند، به یک نماینده از این کشور سپرد  که خود و کشورش کمترین احترامی برای اساسنامه ی آن قائل نشده اند و به سبک طالبان و داعش،  دست به تخریب و نابودی میراث تاریخی دیگر ملل می زنند. نابودی گورستان باستانی و ۲۰۰۰ ساله ی ارمنیان در منطقه ی نخجوان ( در کرانه های رودخانه ی ارس و هم مرز با شهر  جلفا در ایران) و ساخت پادگان نظامی به جای آن در سال ۲۰۰۵ ، و چاپ کتاب های مختلف تاریخی که در آنها تاریخ ایران را تحریف کرده اند، در زمان ریاست پولاد بلبل اوغلو بر وزارتخانه ی میراث فرهنگی و تاریخی آن کشور روی داده است .

گورستان دوهزارساله ی ارمنیان در جلفا در  کرانه های شمالی رود ارس که دولت اران ( خودخوانده ی آذربایجان ) آن را نابود کرده و به میدان مشق نظامی تبدیل کرده است !!!

از این رو است که معتقدیم پاسخ‌ندادن به جعل تاریخ و دست‌درازی به میراث دیگر ملل، چون  ایران و ارمنستان ، و بی پاسخ ماندن این اقدامات از سوی سازمان ملل متحد، باعث شده که این کشور خود را محق دانسته و با خرج دلارهای نفتی در پی ریاست سازمانی مهم چون «یونسکو» باشد.

پس لازم است که طرف های ایرانی و ارمنی با ارائه ی مستندات موجود از تحریفات صورت گرفته، به این کمپین جهانی پیوسته و اعتراضات خود را علیه نامزدی نماینده ی جمهوری آذربایجان تسلیم سازمان ملل متحد کنند .

برگرفته از : روزنامه ی ستاره ی صبح ، یکشنبه سوم اردیبهشت ۱۳۹۶ ( با ویرایش )