نوشته ی : عقاب علی احمدی
در درازای چهل سالی که از برگزاری « جام حذفی فوتبال ایران » می گذرد ، این جام شاهد شگفتی هایی کم مانند بوده است که در کمتر جام ورزشی ای می توان از آن سراغ گرفت ؛ چنان که در نخستین دوره ی آن در سال ۱۳۵۵ و در دوران اوج تیم هایی چون پرسپولیس و تاج تهران ، تیم فوتبال ملوان از بندر پهلوی و تیم تراکتورسازی تبریز بازی پایانی آن را برگزار کردند و به ترتیب ، قهرمان و نایب قهرمانی آن را به دست آوردند . نگاهی به جدول قهرمانان و نایب قهرمانان این جام نام هایی از تیم های شهرستان های ایران را به نمایش می گذارد که اگر نشان از چیزی داشته باشد ، آن چیز ، « وجود استعدادها و چهره های ورزشی ناشناخته و ارزشمند در سرتاسر ایران » است . در این جدول به نام این تیم ها برخورد می کنیم : ملوان بندر پهلوی ( بندر انزلی ) ، تراکتورسازی تبریز ، تاج تهران (استقلال) ، همای تهران ،خیبر خرم‌آباد ، پرسپولیس ، شاهین اهواز ، سایپای تهران ، جنوب اهواز ، بهمن کرج ، برق شیراز ، فجر سپاسی شیراز ، ذوب آهن اصفهان ، سپاهان اصفهان ، صبا باتری تهران ، ابومسلم مشهد ، پگاه گیلان ( داماش ) ، راه آهن تهران ، گسترش فولاد تبریز ، شاهین بوشهر ، مس کرمان ، نفت تهران . [۱ ]
صحنه ای از بازی تیم های فوتبال پرسپولیس و قشقایی
شگفتی تازه ی جام حذفی فوتبال ایران ، درخشش تیم فوتبال قشقایی است که با کوشش بسیار ، در روزی که تیم پرسپولیس گروهی از بازیکنان اصلی خود را به دلیل حضور در اردوی تیم ملی فوتبال ایران در اختیار نداشت ، توانست با گرفتن یک مساوی در گام نخست ، در گام دوم در ضربه های پنالتی با نتیجه ۶ بر ۵ بر تیم پرسپولیس پیروز شود . درخشش هایی اینچنینی را از سوی هر تیمی که باشد ، باید به فال نیک گرفت ؛ چرا که نشان می دهد سطح « فوتبال ملی » ما در جای جای ایران افزایش یافته است . باید امید داشت دستگاه ورزش ایران ، با به کار گرفتن مربیان و بازیکنان صاحب نام رشته های ورزشی ( که پس از خداحافظی از بازی های ملی و قهرمانی به کارهای دیگر به جز ورزش روی می آورند) و گماردن آنها در سمت های مدیر باشگاه ، سرمربی ، مربی ، بدنساز و … در باشگاه های شهرستان های ایران ، از سرمایه های بالقوه ایران زمین برای پیشرفت ورزش ملی ایران حمایت و پشتیبانی لازم را به عمل بیاورد . من پیروزی تیم فوتبال قشقایی را که در واقع یک رویداد خجسته برای فوتبال ایران زمین است ، به همه ی ورزش دوستان در سرتاسر ایران و هواداران این تیم شادباش می گویم .
دهم مهرماه ۱۳۹۵
پی نوشت :
۱. ویکی پدیای فارسی ، مدخل « جام حذفی فوتبال ایران »
۴ نظر
امید است این پیروزی ارزشمند، دستمایه ی برخی اقدام های تفرقه افکن قوم گرایان نشود و چنانکه روح ورزش حکم می کند، هم میهنان ما را به یکدیگر نزدیک تر کند.
ارسال شده در تاریخ مهر ۱۰ام, ۱۳۹۵ در ساعت ۹:۴۵ ب.ظ
با امید به اینکه استان ما ، سیستان وبلوچستان هم دارای زمین فوتبال شود ؛چرا که استعدادهای فراوانی در این استان وجود دارد که در نبود امکانات ، از انجام وظیفه و شکوفایی و بر عهده گرفتن وظیفه برای سودمندبودن در سرنوشت ملت ، برکنار مانده اند .سپاس از نوشتار شما و اینکه به ورزش هم پرداختید.
ارسال شده در تاریخ مهر ۱۰ام, ۱۳۹۵ در ساعت ۱۰:۰۰ ب.ظ
علیرغم احترام به قشقایی ها ، من این اتفاق را خیلی خجسته نمی دانم. اساسا شکل گیری تیمهای قومی که نامشان هم قومیتی است ، چه معنایی دارد؟ درواقع این اولین تیمی است که نامش قومی است. تا حالا چنین چیزی حتی در تیم های با هواداران بعضا شدیدا قومگرا هم نداشتیم. دیدیم که در این مدت اخیر ، چه قبل و چه مخصوصا بعد از این مسابقه ، چه قدر از این موضوع سوءاستفاده کردند و چه فضایی راه انداختند. حتی عده ای از هواداران افراطی تراکتورسازی ، خودشان را به شیراز رساندند تا قشقایی ها را به انجام حرکاتی مثل خودشان تحریک کنند. در طول بازی هم نه خیلی زیاد ، اما از این دست حرکات دیدیم. تازه این اولین مسابقه این تیم در سطح اول کشور بود. کاملا واضح است که عده ای می خواهند با سوءاستفاده از این تیم ،قشقایی ها را هم به طرف خودشان بکشند و شبیه خودشان کنند. همان طور که می دانیم حضور تیم تراکتورسازی در سالهای اخیر چقدر در گسترش افکار قومگرایانه موثر بوده است و چه بستری را فراهم کرده است. با کمترین توجه به اظهارات اینگونه افراد ، بخصوص در فضای مجازی می شود مطمئن شد که چه نقشه هایی برای قشقایی و استان فارس دارند. اگر نگاه خیلی بدبینانه داشته باشیم، که امیدوارم درست نباشد ، می توان تشکیل این تیم را هم در جهت همین اهداف دانست. با توجه به چندقومی بودن استان فارس و تفاوت آن از این نظر با آذربایجان و اینکه اساسا نامش فارس است و دشمنی آنها با این نام ، می توان تصور کرد در صورت رواج این افکار در آن منطقه ، چه تنش ها و درگیری ها و درنتیجه هزار بدبختی را در آنجا شاهد خواهیم بود. بعضی ها از ایجاد اتحاد قومی بدنبال این مسابقه ، به عنوان یک امر مثبت یاد می کنند. آیا ما تجربه ی اتحاد قومی در زمین فوتبال را در تبریز نداریم؟ و نمی دانیم چنین فضای فوتبالی قومی چه جنبه هایی دارد؟ اساسا اگر یک ملت واحد داریم ، اتحاد قومی چه معنایی دارد؟همه باید با هم متحد باشند. یعنی چه که به جای وحدت ملی ، دنبال این باشیم که هر قومی اتحاد خودش را داشته باشد؟ برای قشقایی ها مرحله بعدی این اتحاد ، اتحاد با هواداران تراکتورسازی ، یعنی اتحاد همه ی ترکها براساس قومیت و همان چیزی که پانترکها می خواهند نخواهد بود؟ نمی دانم بعضی ها ندانسته چنین حرفهایی می زنند یا به آنها گفته می شود و سیاستی در کار است. از همه ی اینها بگذریم آیا این تیم متعلق به همه ی فارس است یا فقط قشقایی ها؟ چرا باید برق و فجر ، که تیم های قومی نبودند به این روز بیفتند و نابود شوند ، تا یک تیم قومگرا به جای آنها ظهور کند؟
ارسال شده در تاریخ مهر ۱۴ام, ۱۳۹۵ در ساعت ۹:۲۱ ب.ظ
شیراز سال ها دو تیم خیلی خوب در لیگ برتر داشته است. پس در حالی که هر دو آن تیم ها را نابود کرده اند ، این برد نمی تواند نشانه ی گسترش فوتبال در ایران باشد.
ارسال شده در تاریخ مهر ۱۴ام, ۱۳۹۵ در ساعت ۹:۳۶ ب.ظ
نظر شما