سرهنگ معمر قذافی ، رهبر لیبی کمی پیش از سرنگونی

در سال ۲۰۰۹ معمر قذافی که رئیس اتحادیه ی آفریقا بود، پیشنهاد کرد نظام پولی قاره ی آفریقا تغییر داده شود و « دینار لیبی » اساس آن گردد. در آگوست ۲۰۱۱ ، یعنی در همان زمان که دخالت غرب در لیبی در جریان بود، « ایلانا مرسر» در پایگاه اینترنتی «ورد نت دیلی» که یک پایگاه محافظه کار راستگرا است، با اشاره به توصیه ی قذافی در ۲۰۰۹ مقاله ای نوشت تحت عنوان «سرانجام یک توطئه ی قابل قبول » هویدا شد. به نظر نویسنده در آن زمان دلیل دخالت فرانسه، انگلستان و آمریکا در لیبی همان پیشنهاد قذافی در سال ۲۰۰۷ بود و نه به اصطلاح « نگرانی از «بهار عربی» و «دلواپسی برای» شورش های دموکراتیک». چون اگر کشورهای سابق آفریقای غربی و مرکزی دست به تغییر واحد پول رایج خود در آن زمان می زدند، واحد پولی «فرانک آفریقا » که پشتوانه ی آن تضمین فرانسه بود ( تضمینی که در واقع باد هوا بود ) از زیر نفوذ فرانسه خارج می شدند و به جای آن دینار لیبی را می پذیرفتند که پشتوانه اش طلا بود ، پیامدهای منفی سیاسی و اقتصادی بسیاری برای غرب در بر داشت.  شبکه ی رادیویی روسی «روسیه ی امروز» نیز در آن زمان همین ارزیابی را داشت.

بانک مرکزی لیبی خار دیگری در چشم غرب بود . این بانک نه تنها صد در صد در مالکیت دولت لیبی قرار داشت، بلکه نمایندگان آن به شدت از استقلال دینار لیبی حفاظت می کردند، که این خود مسئله ی بزرگی برای کارتل مالی جهانی شده بود. چون اگر قصد معامله با لیبی را داشتند ،این معامله باید از طریق بانک مرکزی و با دینار لیبی انجام می گرفت. در آن زمان که اوباما، کامرون نخست وزیر انگلستان و سارکوزی رئیس جمهور فرانسه برای نجات دموکراسی و حقوق بشر در لیبی سخن های پرسوز و گداز می گفتند، حتی یک کلام هم در باره ی « اصلاح» اساسی بانک مرکزی لیبی و ادغام آن در «برنامه ی جهانی کنسرن های مالی غرب » بر زبان نمی آوردند. با وجود این سکوت ، زیر و رو کردن آن بانک در صدر اولویت ها قرار داشت.

لیبی پس از سرنگونی سرهنگ قذافی

چند هفته پس از آغاز زد و خورد ها در ۱۷ فوریه ی ۲۰۱۱ در لیبی، شورشیان اسلامگرایی که مورد حمایت غرب بودند، در روز ۱۹ مارس ۲۰۱۱ اعلام کردند که یک بانک مرکزی تاسیس کرده اند که مقر موقت آن در بن غازی واقع در شرق لیبی است. «جان کارنی»، مفسر شبکه ی رادیویی آمریکایی «سی . ان . بی . سی . » این تصمیم را چنین تفسیر کرد: « این اولین بار در تاریخ است که یک گروه انقلابی در گیرا گیر جنگ با قدرت حاکم بانک مرکزی تاسیس می کند ».

هر گامی که قذافی در جهت تقویت استقلال مالی و اقتصادی لیبی و منطقه ی بزرگ آفریقای مرکزی و باختری برمی داشت ، سبب می شد که نخبگان قدرت در غرب آژیرهای خطر را بلندتر به صدا درآورند.

« نقشه ی تغییر واحد پول «فرانک آفریقا » به «دینار طلا» دلیل اصلی برای سرنگون کردن قذافی از اریکه ی قدرت بود . فقط باید بهانه ای برای انجام آن پیدا می شد». این داوری « آنتونی ویله» ، مشاور مالی و ناشر پایگاه اینترنتی “ The Daily Bell” در آن زمان است. » زیرا نقشه ی قذافی سراسر قاره ی آفریقا را نیرومندتر و مستقل تر می ساخت.

شبه نظامیان سرنگون کننده سرهنگ قذافی در خیابان های لیبی

با این کار ضربه ی اصلی به فرانسه وارد می آمد؛ زیرا  کشورهای آفریقای مرکزی و باختری دارای بانک مرکزی واقعی نیستند و هرگاه با تنگنای مالی روبرو می شوند ، برای دریافت کمک مالی دست تکدی به سوی پاریس دراز می کنند. این امر فرانسه را دارای قدرت و نفوذ اقتصادی و سیاسی عظیمی در این کشورها کرده است. بنا به نوشته ی روزنامه ی انگلیسی « گاردین» (۲۱ آوریل ۲۰۱۱) آنها که از نقشه های قذافی به شدت دچار وحشت زده شده بودند «خودی» های فرانسوی بودند. بنا به نوشته ی این روزنامه –  گویا – پرزیدنت سارکوزی به اطرافیان نزدیک خود گفته بود : « سرهنگی که در تریپولی است «تهدید»ی است برای نظام مالی جهان . »