کوبانی را می‌کوبند  /  می‌کوبند کودکانِ به‌دنیا نیامده‌اش را حتا
و با آن
روح تو  /  جان من
و امید به فردا  و  فرداها را
شخم می‌زنند
انسان و زمین را  /  هرچه  آرمان و  آرزو  و  رؤیا  را
مردگانی
که از اعماق تاریخ آمده‌اند
در لباده  و  عبا / با  کت و  شلوار  و  کراوات
مات مانده است
نه فقط خدا  /  حتی شیطان
سرخی این متن
از خون کودکی‌ست
که در خواب
آسمان را می‌دید  /  بادبادک  /  و  رفتار  باد  را
شاید هم
همبازی همسالش را
که هر صبح
از پنجره روبه‌رو به او لبخند می‌زد  /  می‌زد از خانه بیرون
کوبانی را می‌کوبند  /  می‌کوبند کودکانِ به‌دنیا نیامده‌اش را حتا

 مهرماه   ۱۳۹۳