دکتر محمد مصدق از مواضع دولت هایی که ایران را تحریم می کردند ، دفاع نمی کرد بلکه محکم در برابر آنها می ایستاد . او هیچ گاه ، حتی وقتی در زندان بود ، از رییس  یک دولت خارجی برای مداخله در امور داخلی ایران به بهانه ی حقوق بشر دعوت نکرد . مصدق هماره بر عدم مداخله ی اجنبی در امور ایران تاکید می کرد و با بیانی رسا ، هر گونه مداخله ی اجنبی در امور ایران را محکوم می کرد . او چون از هویت و شخصیت سیاسی برخوردار بود و البته تعهد هم داشت، این را درک می کرد و می فهمید که بیگانه به تعهد بین المللی ، از جمله حقوق بشر ، پایبند نیست . پس صراحتا در جایی گفت : « ملل بزرگ جانب یک ملت ضعیف را در برابر کشورهای نیرومند نخواهند گرفت ؛  و اگر پای منافع ملتی زورمند در میان باشد ، تمام قول و قرارهای بین المللی مفهوم خود را از دست خواهند داد و ملل ضعیف باید برای خود فکری بکنند و راهی بیاندیشند .»

کلام تاریخی دیگری از دکتر مصدق که  یادآور اوضاع امروز ایران  ، مذاکرات ایران  و گروه  ۵ + ۱ ، تحریم ها ، تهدیدات سلفی ها و قومگرایان ضدایرانی  است ، این است : « برای دولت انگلستان چنین تصور باطلی حاصل شده است که در نتیجه ی تضییقات آن دولت ، اکنون دولت و ملت ایران به آن درجه از استیصال رسیده اند که به قبول هر قسم شرایطی حاضر شده و به معامله ی اضطراری گردن گذارند و حال آن که با وجود تمام مشکلات اقتصادی و مالی ، ملت ایران به هیچ قیمتی حاضر به قبول شرایط ناروا – که به استقلال سیاسی یا اقتصادی یا خدای نا خواسته حیثیت و شرافت ملی ایران لطمه وارد سازد – تن در نخواهد داد. »

 البته مصدق در برابر رفتار آمریکایی ها هم پاسخی مناسب داشت ؛ آنجا  که گفت : « … فرمودید وقتی که آمریکایی ها با ما همراهی بکنند ، باید از مرام ملی و استقلال خودمان صرفنظر کنیم . بنده هیچ وقت زیر بار این مطلب نمی روم . من آدمی هستم که با این حال کسالت و با تمام ناتوانی خودم ، تا نفس دارم برای آزادی و استقلال این مملکت مبارزه می کنم و من از این کار صرفنظر نمی کنم . »

                                                                                                                                                                                                                                           ۳۰ آبان ماه ۱۳۹۲