نوشتۀ : آرسام محمودی
تیمسار سیروس لطفی از افسران تبریزی ارتش شاهنشاهی ایران بود که از تصفیه های دوران دولت موقت بازرگان و انقلابیان پنجاه و هفتی جان سالم به در برد و در دوران جنگ فرماندهی لشکر ۱۶ زرهی قزوین را بر عهده داشت. او با لشکر تحت فرماندهی خود در جریان عملیات آزادسازی خرمشهر با ایستادگی در برابر دو لشکر عراق، نقش اصلی را در آزادسازی این شهر ایفا کرد. او زادۀ ۱۳۱۴ در تبریز بود و در سال ۱۳۳۷ از دانشکدۀ افسری فارغ‌التحصیل شد. متأسفانه من بسیار دیر با ایشان آشنا شدم ؛ آن هم در آبان ماه ۱۳۹۷ و زمانی که در ستاد نیروی زمینی ارتش در لویزان به عنوان افسر وظیفه مشغول خدمت بودم و پیکر ایشان را برای تشییع به ستاد آورده بودند. در ۳۸ سال گذشته گروهی تلاش بسیارکرده اند تا نقش ارتش ایران را در جنگ، کمرنگ که چه عرض کنم، پاک و انکار کنند. هر روز و هر ماه و هر سال به مناسبت‌های گوناگون ، در مراسم گوناگون دسته‌ای از افراد که نقش چندانی در آزادسازی خرمشهر نداشته اند، به عنوان ناجی خرمشهر معرفی می‌کنند و هیچ اشاره‌ای به رشادت‌های ارتشیان بازمانده از تصفیۀ دولت موقت بازرگان و انقلابیان سال ۱۳۵۷، در پیروزی‌های جنگ نمی‌شود. تنها در سال‌های اخیر با روشنگری‌هایی که از سوی برخی افسران بازنشسته چون ناخدا هوشنگ صمدی یا تیمسار مسعود بختیاری از تریبون‌های رسمی صورت گرفته است، مردم و به ویژه جوانان ایران، با نقش ارتش در دفاع از ایران در جنگ تحمیلی – آن هم نه به عنوان عامل اصلی و تعیین کننده، بلکه به عنوان عامل فرعی در موفقیت‌های نظامی – آشنا شده اند .
در دوران آموزش در سربازی در مرکز آموزش ۰۲ی نیروی زمینی ارتش، سرهنگ خلبان اردشیر کریم‌زاده که خود از خلبانان هلیکوپترهای هوانیروز بود و در جریان عملیات آزادسازی خرمشهر نیز شرکت داشت، سخن جالبی گفت: «گاهی برخی از من می پرسند ، مگر ارتش هم در جنگ بوده ؟ [من خطاب به آنها می‌گویم] اگر ما نبودیم که شما نمی‌توانستید قدم از قدم بردارید». و باز از زبان سرهنگ قمری که فرماندۀ گردان دژ در روزهای آغازین جنگ بود، شنیدم که از دلاوری یک شهید ارتشی به نام زارعیان یاد کرد و گفت: «کاش زارعیان ارتشی نبود؛ اگر زارعیان ارتشی نبود همۀ دنیا او را می‌شناختند».
روان همۀ ارتشیان و ارتشتاران مدافع ایران، شاد و یادشان گرامی .
سوم خرداد ۱۳۹۹
نظر شما