در جریان رویداد تروریستی اخیر اهواز، بار دیگر رسانه‌های پارسی‌زبان خارجی ماهیت آشکارا ایران‌ستیز و ضدمردمی خود را برملا کردند.

تصویر زیر گویای رویکرد دوگانه و نفرت‌انگیز این رسانه‌ها در رویارویی با حمله های تروریستی در اروپا و ایران است. در اروپا حمله های تروریستی، «تروریستی» نامیده می‌شوند و ما هم اعتراضی نداریم، اما حمله های تروریستی در ایران به ماهیت تروریستی‌شان از سوی این رسانه‌ها شناخته نمی‌شوند و این واقعا نفرت‌انگیز است . در چرایی این رویکرد زننده می‌توان گمانه‌زنی‌هایی داشت؛ اما شاید بد نباشد که برای پی بردن به این چرایی، مروری کوتاه بر ماهیت و عملکرد رسانه‌هایی که نام آنها در تصویر آمده است، داشته باشیم .

تصویر صفحه های رادیوهای پارسی زبان برون مرزی در فضای مجازی که نشان دهندۀ دیدگاه های همسوی آنها با تروریست های تجزیه طلب است .

اولین نمونه متعلق به تلویزیون بدنامی است که باید آن را به اعتبار حامی‌ مالی آن ، «سعودی اینترنشنال» نامید که در جهت ایفای وظایف سرسپردگی‌اش به سعودی ها، پس از پوشش خبری کامل گردهم‌آیی فرقۀ منفور مجاهدین خلق در چند ماه پیش، این‌بار اقدام به مصاحبه با نمایندۀ تروریست‌های تجزیه‌طلب در ادامۀ همان انجام وظیفه کرده و ضمن خوشامدگویی ! به نمایندۀ آنها، تریبونی برای انجام تبلیغات نفرت‌پراکنانۀ قومی در اختیارشان گذاشت. فضاحت اقدام این شبکه به حدی بود که تنها کارمند نسبتا محترم‌شان هم از همکاری با این شبکه  کناره گرفت .

ماهیت تلویزیون «بی . ‌بی . ‌سی فارسی» هم که برای همگان روشن است . بنگاه خبرپراکنی استعمار پیر که پیش از این سابقۀ زمینه‌سازی برای اشغال نظامی و تحریک عشایر و سست کردن جایگاه دولت مرکزی و اقتدار ایران را در کشور ما داشته است، در دوره تازۀ کوشش های خود ، سالیانی است که از راه‌های گوناگون در راستای گسترش قوم‌گرایی و تضعیف اندیشۀ ملی در ایران می‌کوشد. اما آنچه کار این رسانۀ استعماری را بی‌اثر می‌کند ، ملی‌گرایی روبه گسترش مبتنی بر آگاهی‌های تجربی در سال‌های اخیر در میان ایرانیان است . بر همین اساس بسیاری از رشته‌های بسیاری از کارمندان و کارشناسان بی. ‌بی‌ . سی پارسی در راستای سست و ناتوان کردن دیدگاه ملی پنبه می‌شود و همواره جهتی که بیشینۀ ایرانیان در آن قرار می‌گیرند، در خلاف جهتی است که بی. ‌بی. ‌سی پارسی در آن قرار دارد که واکنش به حملۀ تروریستی اخیر اهواز، آخرین نمونۀ آن است.

اما در مورد «دویچه‌ولۀ  فارسی » شاید بتوان بیش از سیاست‌های دولت متبوع آن، از نقش مدیران این شبکه سخن گفت که بیشتر آنها خود از بقایای سازمان تروریستی چریک های فدایی خلق هستند که به « تروریسم قومی» به مثابه دستاورد خرابکاری های خود در سال‌های دور تعلق خاطر دارند؛ چرا که دلیلی برای گسترش تروریسم قومی در ایران از سوی آلمان وجود ندارد. البته در برخی کشورهای اروپایی از جمله آلمان و به ویژه هلند، قوم‌گرایان و تجزیه‌طلبان ایرانی موفق به نفوذ در پاره‌ای از مراکز تصمیم‌گیری شده‌اند، ولی دستاورد همۀ کوشش های آنها بسیار محدود و در حد همین دو سه تارنمای رسمی و نیمه‌رسمی است که آنها را اداره می کنند و بیشتر به کار معاش مدیران و گردانندگان آنها می‌خورد تا تعیین خطوط کلی سیاست این کشورها در برابر ایران .

بنابرآنچه گفته شد گمان می‌کنم که اگرچه این رویکرد نفرت‌انگیز، ظاهری یکسان دارد اما شاید مبتنی بر علت های متفاوتی باشد. اما علت هرچه باشد، بیش از پیش پرده از چهرۀ ضدایرانی این قبیل رسانه‌ها، برمی‌دارد .

سوم مهرماه ۱۳۹۷