جشنی ایرانی که در روزگار باستان و تا زمان شاهنشاهی صفویان به گونه ای فراگیر و در سرتاسر ایران برگزار می شد و در آن ، جایگاه « زن » ستایش می شد ، در متن های تاریخی و فرهنگی ایران  با نام های « سپندارمذگان » ، « اسفندارمذگان » و « اسفندگان » از آن یاد شده است . در چنین روزی دلباختگان جوان ایرانی به  دلبر خود هدیه می دادند و مردان به همسران خود . ستایش از « زن » خود به معنی ستایش از « زندگی » ، « زایایی » و « زمین » بود .

چند سالی است که ایرانیان این جشن را به گونه ی خصوصی و در جمع دوستان برپا می کنند . همچون بسیاری از مناسبت های باستانی ، زمان برگزاری این جشن نیز گوناگون است . زمان این جشن بر اساس تقویم ایران باستان ، روز ۲۹ بهمن ماه و بر اساس تقویم خیامی ، روز ۵ اسفندماه است . باید یادآوری کرد که در باره ی  زمان برپایی این جشن در متن های کهن آمده است : « در روز اسفند از ماه اسفند » ؛ که روز پنجم اسفندماه است .  اما آنچه  اکنون  اهمیت دارد این است که چنین جشنی را بشناسیم و بشناسانیم . پس از آن  ، روزی فرا خواهد رسید که بر سر اینکه « در چه روزی جشن اسفندگان را برپا کنیم  » ، به همداستانی و همرایی برسیم . این واقعیت در باره ی جشنی غربی نیز که « جشن ولنتاین » نامیده می شود نیز به چشم می خورد و این جشن را مسیحیان کاتولیک در ماه فوریه ، و مسیحیان ارتدوکس در ماه ژوئن برگزار می کنند . در چند سال گذشته طراحان جوان ایرانی در زمینه ی طراحی یرگه های شادباش برای این روز  ذوق آزمایی هایی کرده اند که نمونه هایی را که امسال به این مناسبت منتشر شده است ، در زیر می آوریم . گفتنی است که تا شکل گیری آشنایی لازم با این جشن و نمادهای آن ، راهی دراز مانده است که باید با کوشش هنرمندان رشته های گوناگون آن را پیمود .

برگه ی  شادباشی  که فرشته ی شیخ زاده برای « جشن اسفندگان » سال ۱۳۹۳  طراحی کرده است .