سرخیِ این پرچم

نه ربطی به داس و چکش دارد

نه به ستاره‌های رنگارنگ / نه به هلال ماه  و  هر نماد دیگر

این متن

پرچمی‌ست

که از خونِ ریخته ی  کوبانی‌ها  رنگ  گرفته است

من که هفتاد و دو ساله‌ام

در هم ریخته‌ام  /  ریخته‌ام روی خودم در کنارِ آوار تو

شاید

پانزده ساله باشی

سی ساله  /  یا  کمی بیش‌تر  /  اندکی کم‌تر

اما

از  وادادگان نبوده‌ای  /  نبوده‌ای بی‌خبر

از آنچه در  کاخ‌ها می‌گذرد

از مردگانی که در  آن‌ها ساکن‌اند  /  و  از اتاق‌های فکر

بکر است این پرچم

که از اشک چشم ما نیز رنگ رفته است

مایی

که جز  کلمه سلاحی نداریم

و اغلب

نه فرصت رفتن داریم  /  نه مجال ماندن

مهر ۱۳۹۳