نوشتۀ : داراب احمدی
اپیزود اول :
پیش از رویداد ۱۳۵۷ در استان کرمانشاه یک سیل روی می دهد.
دولت به مردم کمک می کند؛ به این شکل :
« در سال ۱۳۵۴ به سیلزدگان کرمانشاه خانه با وام با اقساط ۳۰ ساله بدون بهرۀ بانکی و با کسر پیش قسط آن بابت کمک هزینه به مردم این منطقه اهدا شد. »
اپیزود دوم :
در همان زمان، در واکنش به سیل، یک نویسندۀ مبارز چپ و مردمی، در داستانی که به همین مناسبت تولید کرده است ، چنین می گوید :
« رادیو با صدای ضعیفی اخبار پخش می‌کرد:
« سیل در چند روستای اطراف کرمانشاه جاری شده اما تلفات جانی نداشته است. این دهات قبلاً از سکنه خالی شده بودند. از طریق هوا برای روستاییانی که در سیل محاصره شده‌اند خرما و آرد ریخته شده‌است. چند هیلیکوپتر به نجات مردم شتافته‌اند.»
مرد با خشم و کین به طرف رادیویی که آنهمه دوستش داشت حمله برد. بلندش کرد و با فحش و ناسزا در حالی که کف به دهان آورده بود به تنه درخت کوبیدش.
کوبید و کوبید تا به صورت مشتی آشغال درآمد.
دو دستی آن را به دهان برد و جلد رادیو را گاز گرفت و دوباره به تنۀ درخت کوبید و با تمام قدرت آن را در آب پرت کرد و فریاد زد:
دروزن ، دروزنیل داله‌خیز ،
داله خیزیل دروزن
( دروغگو! دروغگوهای مادرقحبه ! مادر قحبه‌های دروغگو )
در آن حال به تپه‌های دور نگریست و چنین به نظرش آمد که تمام مردمی که روی تپه‌ها سرگردان و گرسنه و سرمازده جمع شده بودند و مادرهایی که بچه‌‌های مرده‌شان را در آغوش می‌فشردند همه فحش می‌دهند و هر که رادیو دارد آن را با لگد خرد و خاکشیر می‌کند !…
درویشیان ، علی اشرف . همراه آهنگ‌های بابام ، چاپ اول : تهران، شباهنگ، ۱۳۵۳.
نامۀ واگذاری خانه با وام سی ساله به سیل زدگان کرمانشاه
اپیزود سوم :
« حمله به کمک خلبان بالگرد هلال احمر و زخمی کردن او در لرستان »
« تیراندازی به علت مقاومت مردم روستا برای عدم تخلیۀ روستا »
« پیام یک شهروند:
می خواستم بگم تو شهر شیراز موقع که خونه های مردم سیل اومد قالی شویی ها به صورت رایگان فرشهای سیل زدگان رو شستشو کردند. ولی متاسفانه قالی شویی های خرم آباد الان از این فرصت سوء استفاده کردند و برای شستن فرش چند برابر پول می گیرند. دو تا فرش رو گفتن یک میلیون می شوییم چون خیلی کثیف و گلی هستند . »
نتیجه :
آن حکومتی که به روایت روشنفکر مردمی دروغگو بود، کنار زده شده و خلق قهرمان از چنگال رژیم خونریزی که برای سیل زدگان خانه می ساخت ، آزاد شدند. بعد از ۴۴ سال سیل دیگری روی داد و مردمی که به واسطۀ مجاهدت این روشنفکران از سیستم دروغگو نجات یافته بودند، اکنون چیزهای دیگری می گویند که در کلیپ های مناطق سیل زده می توان دید و شنید .
موخره :
همه ش تقصیر سیستم است. در همه حال سیستم ها مقصرند- چه آن یکی چه این یکی.
سیستم چه برای سیلزدگان خانه بسازد چه نسازد ، در هر دو حال مقصر است؛ چه با هلی کوپتر کمک برساند چه نرساند؛ چه برای پیشگیری از سیل مردم را جابجا بکند چه نکند.
ظاهرا روشنفکر در زمینۀ آموزش مسئولیت های اجتماعی به مردم نقشی ندارد : او نباید به مردم پیشگیری از حادثه را آموزش دهد ؛ نباید به مردم روحیۀ مشارکت یاد دهد؛ نباید همبستگی و همیاری یاد دهد. روشنفکر فقط باید به سیستم فحش خواهر مادر دهد و به مردم بگوید شما فرشته هستید . و اگر این سیستم دیوسیرت را کنار بگذارید ، پرده از روی چهرۀ فرشته آسای شما کنار می رود .
و باز ظاهرا : مردم همیشه فرشته هستند ؛ حتی اگر از شرایط بحرانی سوء استفاده کنند ؛ حتی اگر گردن کلفت های مردمی کمک های دولتی را دریافت کنند و نگذارند هیچ کمکی به مردم ضعیف تر برسد. و دولت هم نباید پلیس بفرستد به منطقۀ سیل زده؛ اگر بفرستد، ما می گویم جو امنیتی درست کرده اند.
آیا پس از سد و بیست سال مجاهدت و سه چهار تا جنبش و انقلاب، همچنان می توان تحرکات عوامفریبان را نادیده گرفت ؟
۱۵ فروردین ۱۳۹۸
نظر شما