۶ نظر

1. نوید می‌گوید،

   برایِ من بله، گویشِ محلّی همان زبانِ مادری است.
   شما این دیدگاه را فراموش نکنید:
   این زبانی که من و شما در این نوشته هایمان به کار می بریم، زبانِ مادریِ هیچ کدام از ما نیست. همه یِ ما ایرانی ها با پدیده یِ دوزبانی Doglossia زندگی می کنیم. ما این زبان را به کار می بریم، تا بتوانیم سخنِ هم دیگر را در یابیم. از هر گوشه یِ کشور که باشیم.
   http://en.wikipedia.org/wiki/Diglossia
   زبانِ پارسیِ معیار،همان چیزی که در زبان شناسی آن را Lingua Franca می نامند: پدرانِ ما (هر زبانِ مادری ای هم که داشتند) در سرتاسرِ راهِ ابریشم این زبان را برایِ گفتگو به کار می برده اند.
   http://en.wikipedia.org/wiki/Mediterranean_Lingua_Franca
   اگر نیک بنگریم، این برتریِ زبانِ پارسی معیارست، چون نمی توان باور داشت که این زبان را تیره ای به تیره ای دیگر «تحمیل» کرده. این جا نه ترکیه است و نه یوگوسلاوی. این زبانِ زبانِ مادریِ هیچ کدامِ ما نیست. مادری هیچ کدامِ ما با این زبان با ما گفتگو نکرده. این راز این است که زبانِ پارسیِ معیار، در همه یِ این سده ها کلیدِ همبستگیِ ملیِ ما ایرانیان بوده و هست.

   ارسال شده در تاریخ اسفند ۳ام, ۱۳۹۱ در ساعت ۹:۵۸ ق.ظ

2. عقاب علی‌احمدی می‌گوید،

   هم میهن گرامی ! با سپاس از توجه شما . می خواستم لطف کنید و نشانی ( لینک ) ویدئویی را که از آن سخن گفته اید ، برای من بفرستید ؛ چون خودم نتوانستم آن را پیدا کنم . پیشاپیش از همکاری شما سپاسگزاری می کنم .

   ارسال شده در تاریخ مرداد ۷ام, ۱۳۹۳ در ساعت ۵:۱۰ ب.ظ

3. hassan می‌گوید،

   زبان پارسی زبان پی جینی pidgin است که در پی تعامل اقوام مختلف ایرانی برای رفع نیازهای آنان ایجاد شده و با گذر زمان کریولایز creolize شده یعنی گویشورانی با زبان مادری پیدا کرده است. به عبارت دیگر قدمت و اصالت سایرزبان ها و گویش های محلی ایران عزیز بمانند کردی، عربی، لری، ترکی آذربایجانی، گیلکی، مازنی، بلوچی، تاتی بسیار بیشتر از فارسی است. با این تفاسیر، زبان مادری قریب به اتفاق مردم ایران فارسی نیست و همه زبان ها و گویش های ایرانی در گسترش و بالندگی زبان شیرین فارسی بالسویه سهیم هستند. بنابراین هیچ یک از ما نباید تعصب بی جا نشان دهیم. شعر بوده طرف به زبان مادرییش خوانده. قتل که نکرده. زبان مادری هرکس برایش شیرین است. متاسفانه ما همیشه باید سر چیزهای بسیار کم اهمیت سر هم دیگر بپریم. همه به عنوان شهروند از حقوق شهروندی مساوی برخورداریم و به تظر حقیر مهم ترین حلقه اتصال همه ایرانیان نه زبان که اسلام عزیز است. زنده باد ایران اسلامی

   ارسال شده در تاریخ خرداد ۷ام, ۱۳۹۴ در ساعت ۶:۵۱ ب.ظ

4. عقاب علی‌احمدی می‌گوید،

   از شما می خواهم یک بار دیگر مقاله را با دقت بخوانید و ببینید که آنچه مورد انتقاد بوده است ، نه شعرخوانی یک کودک ، بلکه سو استفاده از بی خبری یک کودک برای پیشبرد برخی مقاصد سیاسی است . در باره ی پیشینه ی « زبان فارسی » و « رابطه ی زبان های ایرانی غیرفارسی با زبان فارسی » توجه شما را به این دو مطلب جلب می کنم :
   ۱. آشنایی با کتاب « فارسی باستان » در این نشانی : http://iranchehr.com/?p=3567
   ۲. معرفی کتاب « فرهنگ واژگان آذری » در این نشانی : http://iranchehr.com/?p=2636

   خوش و خرم باشید .

   ارسال شده در تاریخ خرداد ۱۱ام, ۱۳۹۴ در ساعت ۸:۱۰ ب.ظ

5. رضا می‌گوید،

   با آزرم
   زبان مادری ما زبان پارسی است و گویشهای ما شعبه های آن. اینکه کردهای سوریه و اقلیم کردستان عراق پس از کمتر از یک ماه اقامت تحصیلی در ایران، زبان پارسی را بدون استاد صحبت می کنند، به این معنی است که زبان مادر، زبان پارسی است. ابوریحان بیرونی در دیباچه کتاب «صیدنه» سخنی نغز و نیکو دارد که من خوارزمی ام ؛ ولی اگر بدین زبان بنویسم کسی زبان مرا نمیفهمد و دانش من گسترش نمی یابد و… پرسش اینجاست آیا اروپاییان و پانترک ها که چندی است بر آموزش زبان مادری پای می فشرند ، به انبوه لهجه های انگلیسی، آلمانی، … هم همین توجه را نشان می دهند؟ چرا در ایران عزیز اینهمه تبلیغ می کنند؟ مگر زبان مادری آموزش می خواهد ؟
   اینکه روانشادان خانلری و صادق کیا گویش ها را جمع آوری می کردند سخنی دیگر است. در آموزش زبان به اصطلاح مادری موضوع تغییر خط به میان می آید. برای نشان دادن آواهای لهجه ها لاجرم از حروف لاتین بهره می برند. وقتی شما به خط لاتین خو گرفتی دیگر آن را رها نمی کنی. وابستگی و استعمار از این جا به بعد است.
   دیگر انبوه کتابهای پارسی را نمی توانی خواندن!
   بلایی که بر سر تاجیکان؛ روس ها اما، بردند!
   تحرکات پانترک ها و عقبه های اروپایی آنها ریشه ها را هدف گرفته اند. اگر اعتراضات جمعی دلسوز نبود اکنون فراکسیون ترک ها تشکیل شده بود، مقدماتی برای تجزیه ی آذربایجان عزیز!!!!

   Sent from my iPhone

   ارسال شده در تاریخ اسفند ۴ام, ۱۳۹۵ در ساعت ۲:۰۴ ق.ظ

6. فراستی می‌گوید،

   در ترانه ای که آن کودک خوانده است گفته ، « اگر جانم را بگیری، زبان مادری ام را نمی توانی بگیری . » اینجا فقط یک پرسش هست : چه کسی یا کسانی و در چه زمانی خواسته اند که زبان مادری او را بگیرند ؟ در سراسر آذربایجان ، کردستان، خوزستان، بلوچستان ،گیلان ، مازندران ، لرستان ،گنبد و گرگان ، کرمانشاهان و … مگر مردم به زبان مادری خود با یکدیگر سخن نمی گویند ؟ در کجا زبان آنها گرفته شده است؟ بنابر این فرض مورد گفتگو ابدا موردی ندارد .

   ارسال شده در تاریخ اسفند ۴ام, ۱۳۹۵ در ساعت ۹:۴۳ ب.ظ

نظر شما