نوشته ی : جمشید خزاعی
« روز مرد » نزدیکه و به نظرم اومد، چند جمله ای هم از مردها بگیم….
این روزا کلی عکس و متن دیدم که به مناسبت روز مرد نوشته شده بود : خانمی که کیکی به شکل جوراب درست کرده… دسته گلی از جوراب… جملاتی مثل جوراب پاره هاتو ، تحمل کن روز مرد نزدیکه ، همسرم….
در ظاهر شاید تمام اینا شوخی به نظر برسن…اما، توی این زمونه مرد بودن، جرات می خواد…که برای رفاه حال زن و بچه صبح زود بزنی بیرون و تو تاریکی شب برگردی.. . مردهای این دوره، جوانی و زندگی کردن رو فراموش کردند… فشار مخارج و مسئولیت زندگی، بی سروصدا دونه دونه، موهای تیره شونو سفید میکنه…
راستی ،خانما! تا حالا همسراتون از آرزوهاشون براتون گفتن؟
بی انصافیه، که اینهمه گذشت و تلاش رو در قالب شوخی های باب شده قرار بدیم و مظلومیت و تلاش این بخش از هستی رو نبینیم…
بانو !
گاهی نگاهی به دست های همسرت بنداز…
و به خطوطی که در اطراف چشم ها و پیشونی همسرت داره عمیق میشه…
گاهی به جای اینکه تو آغازکننده باشی، سکوت کن و اجازه بده که لحظاتی او هم گوینده باشه، و از خودش بگه…
بانو !
گاهی عکسهاشو از جوانی تا الان کنار هم بچین و باور کن فقط تو جوانیتو توی این خونه نذاشتی…
مرتب تلاششو در ترازو قرار نده و باعرضه بودن و نبودنش رو با کمتر و بیشتر داشتن داراییهاش قیاس نکن…
سعی ش رو ببین…و تغییراتشو به خاطر تو و زندگی مشاهده کن…
بانو !
باور کن اگر ما غرق مظلومیت خودمون باشیم ، جهان هرگز به صلح نمیرسه ،
اگر یاد نگیریم که تمسخر مردان و زنان، در حقیقت تمسخر بخش مهمی از خودمونه ، تربیت کامل نمیشه،
کاش به جای هدیه دادن ها و گرفتن ها، زمانی رو صرف شنیدن بدون قضاوت کنیم…
اصلا تا امروز فکر کرده ایم که چرا اینهمه هدیه که این روزا رد و بدل میشه، نتونسته عشق رو در جامعه بیشتر کنه؟
بانو !
بیا امسال کنار هر هدیه ای که برای همسرت تهیه کرده ای، توی یه برگ کاغذ حداقل، بیست تا ویژگی همسرت رو هم بنویس و ازش به خاطر این ویژگی هاش تشکر کن…(اون نوشته رو هم ضمیمه ی هدیه ت کن!) مطمئن باش با این کار نتایج شگفت آوری در وجود خودت و او خواهی دید…
یادمون باشه، بین ما سپاسگزاری و مشاهده ی همه جانبه ی افراد خیلی کم شده….و نوشته ی تو، سپاسگزاری بزرگی خواهد بود از جهان و جهانیان…
نظر شما