۱ نظر

1. پرویز معین می‌گوید،

   ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی
   آری ! کیارستمی هم رفت ، و دستان خالی ما ماند. اما ما اکنون مانند فززندان ثروتمندی هستم که میراث بس عظیمی برایمان باقی مانده است . حال یا باید این میراث عظیم و شگرف را پاس داریم یا آن را به باد دهیم ، میراثی به نام سبک و روش جهانی کیارستمی . کمتر سینماگر معاصری در دنیا سینمای امروز می شناسم که از او نیاموخته باشد . اکنون هر سینماگر ایرانی می تواند با خلق اثری ارزشمند در لوای نام بزرگ و بی نظیر کیارستمی بازارهای دنیا را به راحتی فتح کند . میراث او کیمیایی است که هر مسی را زر می کند ، اما باید روح او را شناخت. ما باید در خودمان بازنگری کنیم ؛ باید دوباره برگردیم به ابتدای اینکه چگونه او از یک هنر رو به انحطاط ، یک وارستگی انسانی و سادگی پیچیده هنری آفرید ؛ چگونه شاعربودن را به درون مایه جریان پرده نقره ای رسوخ داد و از تکنیک دور شد تا به فرم برسد و سبک نو در انداخت . او آرزوی حافظ را تحقق بخشید و طرحی نو در انداخت. او خود خالق بود ؛ از بیرون از مرزهای کشورش چیزی نیاورد. او فردوسی را پاس داشت . او عنصری ملی بود . او سعدی را گرامی داشت ؛ چون مصلح زندگی بود. او سهراب را نقاشی کرد . او…- آری هر نامی که می خواهید بگویید – او آن را زنده کرد ، بیایم برای یک بار هم که شده از ثروتمان خوب استفاده کنیم . یادش همیشه ماناست حتی اگر ما جاری نباشیم . نوشین باد خواب سفر کرده مان !

   ارسال شده در تاریخ تیر ۱۸ام, ۱۳۹۵ در ساعت ۷:۰۱ ب.ظ

نظر شما