به نظر من واتساپ چیز خوبی است . در واتساپ همۀ  آدم ها خوبند. همه چیزهای خوب و بامزه می نویسند. من بستگان واتساپ خود را بیشتر از بستگان واقعی ام دوست دارم .

مثلا دایی عزت که به قول بابایم اخلاقش خیلی گند است و زورکی جواب سلام ما را می دهد ، کلی جوک های خنده دار در واتساپ می  گذارد و ما را می خنداند .

عمه اقدس که چشم دیدن هیچکدام ما را ندارد ، یک پا شاعر شده است و مرتب از مهربانی و گذشت حرف می زند. من نوشته های عمه اقدس را خیلی دوست دارم .

زن عمو خدیجه همه اش از طبیعت و حفظ آن می گوید؛  اما مامانم می گوید پس چرا پوست پفک نمکی را تو خیابان می اندازد ؟!!

دایی محسن هم حرف های قشنگ دربارۀ حیوانات می زند و می گوید ، باید به آنها غذا بدهیم و نازشان کنیم؛ اما خودم دیدم با لگد یک گربه  را زد .

زهرا خانم ، همسایۀ بالایی مان دیندار  است ؛ حدیث و دعاهای خوبی توی  واتساپ می گذارد و همه اش از خدا تشکر می کند؛ اما پیش مامانم که می آید ، همه اش شوهرش را نفرین می کند و غیبتش را می کند .

به نظر من بهشت جایی مثل واتساپ است : همه با هم خوبند و حرف های خوب می زنند. وقتی بزرگ شدم ، می خواهم با یکی در واتساپ عروسی کنم و صبح تا شب با او در واتساپ زندگی کنم. ای کاش همه بتوانیم با هم در جایی مثل واتساپ زندگی کنیم .

این بود انشای من دربارۀ واتساپ .